زبونتو گاز بگیری ایشالا!!

شب که نه، نزدیکه صبحِ. مهمونم. جشن تموم شده، یکی از آقایون خوابه (از هوش رفته!) بچه ها دارن ازش عکس میگیرن! اون یکی حالش بده داره خداحافظی میکنه بره خونه... بقیه هم لایعقل!! روی مبلی، کف زمینی، جایی ولو شدن و همدیگه رو دست میندازن. بعد منه طفلکی گرسنه ام میشه. این جماعت رو میشناسم ولی میگم نه عب نداره...تو میتونی، نترس! بلند شو! میرم یه تیکه مرغ برمیدارم میام تو پذیرایی... 

کل جمعیت صداشون در میاد... چاق میشی!... نخوری ها، میمیری!... وای ساعت 5 صبحه!... میخوای غذا بخوری؟!

بعد دقت کنید که من شام هم نخورده بودم... اصلا اهمیت نمیدم و سعی میکنم اعتماد به نفسم رو حفظ کنم: "دوست دارم. همینه که هست!"

میام میشینم پشت میز نهار خوری و با ولع ( عین این دزدای دریایی واینا که نشون میده رون مرغ میکشن به دندون!) شروع میکنم به خوردن... کلی هم میچسبه... اینجوری صدای همه شون باز در میاد... منم میخوام اصلا اهمیت ندم... 

یه هو یه جوری زبونم رو گاز میگیرم که با مرگ یکیِ!! اونقدر دردش وحشتناکه که حد نداره... اما شما بگو یه آخ! دارم میمیرم... به روی خودم نمیارم به زور یه کمی دیگه میخورم و پا میشم... هنوز متلک ها ادامه داره... و منه طفلکی از شدت درد اشک تو چشمم جمع شده... اما نمیذارم کسی بفهمه که بیشتر از این گیر بدن بهم...

حالا اینو نوشتم که به همه ی مهمونای دیشب بگم ایشاا... زبونتونو گاز بگیرید! نفرینتون کردم!