ماه مهر... ماهِ تو

هر سال برای نوشتن از هم‌چین روزی کم میارم... هرسال فکر می‌کنم کاش مادر بهتری بودم... هرسال بیش‌تر عاشقت می‌شم و هرسال نگرانیم برای آینده‌ات بیش‌تر می‌شه...

گاهی‌وقتا فکر می‌کنم اصلن شبیه مادر و دخترای دیگه نیستیم. تو از سر و کول من بالا می‌ری... از من نمی‌ترسی... اغلب حرفمو گوش نمی‌دی... به خودم می‌گم چجوری شد که هم‌چین بچه‌ای شدی... پس چرا مامانای دیگه این‌قدر خوب به اوضاع مسلطن... 

اما... اینا مال بعضی وقتاس... باقیِ وقتا... به این فکر می‌کنم که چقدر دوستیم... که هرچی... هراتفاقی که برات بیافته و هرکاری که بکنی رو میایی بهم می‌گی و از من نمی‌ترسی... اگر یه روز از مدرسه بیایی و از سر و کول هم بالا نریم غر می‌زنی که امروز اصلن همدیگه رو بوس نکردیم... به این فکر می‌کنم که با همه‌ی لوس بازی‌ها و تنبل بازی‌هات، چقدر مهربونی و حواس‌ات هست که من ناراحت نشم... این‌جوری می‌شه که به خودم می‌گم... بذار من با مامانم... با همه‌ی مامانا فرق کنم... مهم اینه که ما همدیگه رو دوست داریم... مهم اینه که ما با هم دوستیم...
کاش تا تهش دوستت بمونم...
الان و در این لحظه... (نه صبحِ روزِ بیست و ششمِ مهرماه که تو دنیا اومدی) فقط همینو می‌خوام...

"تولدت مبارک نفسم"

پ.ن: این‌جا