این‌که می‌گویند آدم‌ها جذب آدم‌های شبیه خودشان می‌شوند اشتباه است. همیشه و در مورد همه‌ی خصوصیات اخلاقی این‌طور نیست. مثلن یک سری آدم‌های خوب و مهربانی هم هستند که قربان صدقه رفتن را بلد نیستند. بلد نیستند توی چشم‌های‌تان نگاه کنند بگویند قربونت بشم، دوستت دارم و این‌ها. سخت‌شان است. دوست دارندها! نمی‌توانند. خیلی وقتا سعی هم می‌کنند. اصلن آدم‌های من هم همین‌طور هستند. همیشه در بهترین حالت می‌گویند: من هم! یا من هم همین‌طور! یا تهش: من بیش‌تر! (که این آخری را خودمم نمی‌فهمم ینی چی؟!) آن وقت این آدم‌ها نقطه ضعف‌شان آدم‌هایی هستند که رک و راست می‌گویند و راحت حرف می‌زنند.
بعد، این‌که یکی باشد هربار بعد از بعضی حرف‌ها... بعضی خنده‌ها... بگوید "دورت بگردم" یا مثلن "قربون این‌جوری حرف زدنت بشم" کافی‌ست تا همه‌ی معادلاتشان را بهم بریزد. یک نفس قربان‌صدقه شان نروید. بی‌جنبه‌اند دیگر! ذوق مرگ می‌شوند حتی. نکنید این‌کارها را. نکنید!
