یه آدمایی هم هستن که تا ابد دوستتن... نه بیش‌تر نه کم‌تر... هیچ‌جوری ذهنیتی که ازشون داشتی خراب نمی‌شه... آدمی که همیشه آروم بوده... همیشه باهات مهربون بوده... فرق نمی‌کنه تو "جفتک " بندازی یا نه... تو تمومش کنی یا نه... همیشه خوبه... فرقی نمی‌کنه که مثلن چند ماه بعد بهش زنگ بزنی و بگی به کمکت، به راهنماییت احتیاج دارم. سرجاشه. با همون خونسردی و محبتش. اون‌قدر که وسوسه بشی به خودت بگی: هی اصلن چرا من نتونستم عاشق این آدم بشم؟ و بدتر از همه اینه که باز به این نتیجه برسی که خواستنِ یه آدم، ربطی به خوبی‌هاش و نقاط مثبتش نداره... خیلی غیرارادی‌تر از این حرفاس...
